Bugünlerde birçok sivil toplum kuruluşu harıl harıl sosyal sorumluluk sevdalısı şirketlerin kapısını aşındırıyor. Tek beklentileri “dünyaya yeni gelen bir bebek” gibi özen gösterdikleri sosyal projeleri için kaynak bulmak…
Uzunca bir süredir “sosyal sorumluluk rüzgarı” esiyor.
Vicdanlarımızı “aklamakla” “fırsatçılık” arasında gidip gelen bir tonlaması var esen rüzgarın.
Dolar sizlere ömür! Yeni gelişmişlik göstergesi ne olacak?
1500’lü yıllarda ülkelerin gelişmişlik düzeyini nasıl bir birimle ölçerlerdi, bilmiyorum. Çevremde sorduklarımdan da tatminkâr bir yanıt alamadım. Büyüklük ve “güç” konusunda savaşma yetkinlikleri içinde bir takım göstergeler var ama bunlar refah düzeyinin karşılığı değil.
20. yüzyılda ise gelişmişliğin, refahın, sözde yaşam kalitesinin karşılığı önümüze “dolar” olarak kondu!
Heykeltraşları vergi rekortmeni olan bir ülke olsa idik…
2001 yılının kriz günlerinde…
O belirsizliğin tam göbeğinde yaşarken…
Bırakın bir hafta sonrasını, bir saat sonrasını bile göremediğimiz akşamlardan bir tanesinde, CNN Türk’ün canlı yayımlanan “Soru/ Cevap” programında Yavuz Baydar’ın konuğu oldum.
Konumuz kriz.. Nasıl yöneteceğiz, ne yapacağız, çıkabilecek miyiz bunun içinden derken…
Umutsuzluk içinde “umut”
Küçücüktük…
Aklımızın henüz herşeye ermediğinin söylendiği yıllardı. Ama, elimizde bir oyuncak tabanca ile
Birbirimizi öldürmenin keyfini (!) sürdüğümüz çocukluk yıllarımızdı…
Esinlendiğimiz “kahramanlarımız” öyle yapardı.
Ellerindeki silahlara “gıpta” ile bakar ve avucumuzun içindeki o plastik tabancayı “arkadaşımız, dostumuz ve belki de kardeşimize” doğrulturduk.
Hoşgeldiniz
Blogumuz açıldı, hoşgeldiniz.
