2 Responses
  • RECEP ALİ TOPÇU
    Kasım 13, 2012

    Gönlünüze sağlık. Güzel bir konu, güzel bir sunum.
    Geldiğinde sevindiren insanlar gittiklerinde iz bırakırlar. Onlar ışıklı, aydınlıklı, şeker insanlardır. İçimizi ısıtırlar, ortamı genişletirler, bizi sevindirir, gönüllerimizi ferahlandırırlar. Çünkü onlar geldiğinde sevindiren güzel ve asil insanlardır. Bir ölçüde yeşil insandır.
    Halbuki geldiğinde üzen insanlar karanlık insanlardır. Ortamı karartırlar, gönülleri karartırlar, var olan enerjiyi bitirirler. Dolayısıyla biran önce gitmesi beklenir, istenir. Ve gittiklerin de ise is bırakırlar.
    İnsan neye sahipse onu verebilir.
    Biz neye sahibiz acaba? Gönlünüzde sevgi, muhabbet, coşkudan oluşan ışığa mı, yoksa nefret, kin, kıskançlık gibi değerlerden oluşan karanlığa mı sahibiz?
    Aydınlık geldiğinde karanlık kendiliğinden kaybolur.
    Önemli olan içimizdeki ışığı büyütmek. Gittiğimiz yere, girdiğimiz mekana, girdiğimiz gönle ışık mı taşıyoruz, karanlık mı?
    Sahibi ben, geldiğimde mi, yoksa gittiğim de mi sevindiyorum acaba?
    Yolunuz açık, ışığınız, başarınız, bereketiniz bol olsun.
    Hep ışıklı, güzel ve yıldız insanlar bulunsun çevrenizde.

    Reply
  • bedrettin aydın
    Mayıs 25, 2015

    söledikleriniz hakikaten dokunan ve fikir vericiği özelliği olan seyler yorumunuz için size tesekkur ediyor basarılarınızın deamını diliyorum

    Reply

    Ne düşünüyorsun?

    E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir